Ин модар, вақте ки вай дар дохили хона бе шиму либосаш гаштугузор мекард, чӣ фикр мекард? Ҳамин тавр, саг он чизеро, ки фосиқ мехост, бӯй кард. Вақте ки ӯ домани ӯро бардошт, ӯ чизе барои гуфтан надошт. Ва вақте ки ӯ нутфаашро ба тамоми рӯи вай пошид, вай ҳама баланд ва тавоно шуд!
Вой, чӣ дӯстдухтари ҳалим ва меҳнаткаш рӯ ба рӯ шуд, брюнетка бахт буд. Навозишҳо баръало муваффақ буданд ва на танҳо даҳонӣ.